قضاوت کردن؛ خانم محترم! خجالت بکش!
در زندگی همه ما، گاهی اوقات رخ می دهد که ما از دیدگاه اشتباهی به قضیه نگاه می کنیم. یعنی دیگران را با قضاوت کردن زودهنگام، تحلیل می کنیم. این موضوع در مبحث تربیت کودکان و ارتباطات با بزرگسالان صدق می کند. خیلی وقت ها قضیه آنطوری که به نظر می رسد نبوده اما ما با برداشت خودمان یا دیدن یک بُعد از قضیه، دست به نتیجه گیری می زنیم. در بسیاری از این مواقع ممکن است ما پس از متوجه شدن اشتباه مان فرصت عذرخواهی از طرف مقابل را داشته باشیم، اما گاهی پیش می آید که یا به طرف مقابل دسترسی نداریم، یا اینکه در شرایطی نیستیم که بتوانیم از او دلجویی کنیم. برای همین است که باید روی این دسته از اشتباهات و سوبرداشت ها بیشتر کار کنیم تا بتوانیم تا حد امکان میزان قضاوت های خود را کاهش دهیم.
داستان هواپیما
خانم مسافری در فرودگاه منتظر رسیدن زمان پروازش بود. به ساعت خود نگاهی انداخت و دید که تا زمان پرواز حدود یک ساعتی باقی مانده است. به غرفه ای در فرودگاه رفت و برای خود روزنامه و یک بسته بیسکوییت خرید. روی صندلی های فرودگاه نشست و شروع به مطالعه روزنامه خود کرد. بیسکوییت را باز کرد و روی صندلی کناری گذاشت. هنگامی که اولین دانه بیسکوییت را برداشت متوجه شد، که خانومی در کنار او یک دانه از بیسکوییت ها را برداشت. در دلش گفت: عجب آدم پررویی! بدون اجازه من از بیسکوییت هایم برداشت و خورد! اعتنایی نکرد و دانه بعدی بیسکوییت را برداشت. به محض برداشتن دانه بعدی، مجدد متوجه شد که دوباره خانم هم یک دانه دیگر برداشت.
این داستان تا آخرین دانه بیسکوییت باقی مانده ادامه پیدا کرد. هر دانه ای که از بیسکوییت برمیداشت، آن زن نیز یک دانه دیگر برمیداشت. هنگامی که به آخرین دانه رسیدند، با خودش فکر کرد که آن دانه را برندارم تا ببینم این زن چه می کند؟ در همین فکر بود که دید خانم دانه آخر را برداشت. نصف کرد، نصفه آن را به او داد و نصفه دیگر را خودش خورد! زن بسیار ناراحت شد، با حالت خشم از جا بلند شد و با اخم بدی به خانم نگاه کرد و به سمت هواپیما حرکت کرد.
هنگامی که در هواپیما، روی صندلی خود نشست، کیف خود را باز کرد. ناگهان چشمش به بسته بیسکوییتی که در کیفش بود افتاد! آنجا بود که متوجه شد تمام مدت در فرودگاه، درحال خوردن بسته بیسکوییت خودش نبوده، بلکه بیسکوییت آن خانم را می خورد.
همیشه فرصت جبران نیست!
آن خانم در هواپیما، وقتی به اشتباه خودش پی برد که دیگر وقتی برای دلجویی یا عذرخواهی را نداشت. خیلی اوقات در زندگی ما نیز دچار چنین داستانی می شویم. یعنی با قضاوت کردن پیش از موعد، کار را به سمت و سوی اشتباهی می بریم. گاهی اشتباهات یا قضاوت های عجولانه ای رخ می دهد که پس از مرتکب شدن، حتی فرصتی برای عذرخواهی و رفع کدورت نخواهیم داشت. بدتر از همه، آن است که بیشتر این اشتباهات در مواجهه با افراد نزدیک زندگی مان رخ می دهد. فرزندمان، همسرمان، دوست، پدر و مادر یا سایر افراد صمیمی، کسانی هستند که باید بیشترین توجه را داشته باشیم، که مبادا چنین خطاهایی را در مواجهه با آن ها انجام دهیم.
ممکن است خیلی اوقات زودتر از آنچه فکرش را بکنیم دیر شود و نتوانتیم برای دلجویی و عذرخواهی راهی بیابیم. حال آنکه همیشه در این موارد، درصد خطایی را برای برداشت خود متصور شویم، حق را به صورت کامل به خود ندهیم و بدانیم تا تمام ابعاد یک ماجرا را ندانیم، نمی توانیم دست به قضاوت بزنیم.
همه ما در زندگی خود، مورد قضاوت قرار گرفته ایم. قضاوت کردن های ما، همیشه از جمله مشکلاتی هستند که روابط صمیمانه بسیاری را به نابودی می کشانند. خطاهایی از این قبیل به راحتی می توانند آبروی فردی را ببرد و وجهه یک شخص را خراب کند. این مطلب را فراموش نکنیم که در اسلام، بسیار به حفظ آبروی مومن اشاره شده است.
پاسخ‌ها