پرسش و پاسخ

سلام بهتون تسلیت میگم…ولی لطفا به خودتون بیاین واین سوگ رو بپذیرید ورهاش کنید..چون دارید یک طفل معصوم دیگه ای رو اون هم تو این سن حساس واون هم دختر که سراسر عاطفه هست دچار آسیب میکنید.اون هیچ درکی از حال بد شما نداره…اینو بپذیریم که مسئولیت حال خوب اون بچه به عهده ی شماست…شما تا ابد هم سوگئاری کنید چیزی تغییر نمیکنه تا خودتون به پذیرش نرسید…دین مون هم سوگواری بیش از 40 روز رو جایز ندونسته ….به این فکر کنید که پسر عزیزتئن داره ازتو آسمونا به پدر ومادرش نگاه میکنه که چطور دارن با خواهرکوچولوش رفتار میکنن… تا دیر نشده به خودتون بیاین وقدر این امانت الهی رو بدونید وبه اینرنج تون پایان بدید…بعد ازاون میبیند که سلامتی جسمی تون هم برمیگرده…آوردن یک بچ ه ی دیگه هم میتونه شرایط وجو رو تغییر بده…بین دو نیستی هستی را دریاب …غم گذشته واندوه آینده خوردن تو رو از نعمت لحظه ی حال بودن دور میکنه…نعمتهات همسرت، دخترت هستن…به خودت بیا عزیزم